Prześwity

Wielkie pęcherze aż pulsują na rękach.

Gustaw ogląda je z dumą, chociaż

trochę cierpi. Hej roboto, roboto,

wcale się ciebie boję! - pokrzykuje.

Nic się dzisiaj Gustaw nie oszczędzał,

pół dnia usuwał z leśnych duktów

zwalone drzewa, ponaprawiał gniazda,

na ostatek przyciął krzaki i odkrył

do siebie ścieżkę. Właśnie na nią patrzy.

Może ktoś tu w sam raz zabłądzi? - ta

myśl przypadła mu do gustu. Kładzie się

pod drzewem, chce sobie  powyobrażać

różne rzeczy. Na leżąco dobrze

mu się śni i myśli.