Zmiana (wizyty domowe)

Powinnam być w innym miejscu, w innym

mieście – tam, gdzie moje życie nie będzie

się jąkać i paprać. Ma pan coś takiego

na oku? Nie, nic nie będziemy ustalać ani

przepisywać, mnie te złote środki nie kręcą

od dawna – przynajmniej na coś w końcu

zrobiłam się odporna. Pojechałabym

w wysokie, tybetańskie góry, gdzie ludzie

nie przestają się uśmiechać, choć nie mają

niczego. Coś musi być w ich powietrzu, może

w tamtym niebie, że się tak ładnie cieszą.

Idę. Znowu, jak widzę, wychodzę z niczym,

doktorze, a panu nawet nie jest głupio.

My (wizyty domowe)

 Dzisiaj przyszłyśmy obie, bez naszego męża i dzieci.

Mamy ze sobą problem i nie jest wesoło, doktorze,

bo od pewnego czasu nie mieścimy się w jednym

ciele. Ona mówi jestem coraz młodsza, tylko nasze

dzieci się starzeją, a ja patrzę w lustro i przecież

widzę, że poszłam mocno do przodu. Poszłyśmy.

Zaczynają się ciche dni i protesty, odmawia

mi prawa do siebie, wspólnej samotności

i wciąż ogląda tamte zdjęcia, na których nas

już nie ma. Czy to się da wyleczyć? Niech

pan coś na nią wymyśli, ja jestem zdrowa,

ale mogę się zarazić czymś odjechanym.

A po co?